De meesterlijke gedichten van Frank Pollets zevende bundel LaDiDa beschrijven een innerlijke reis, een queeste naar evenwicht tegen de achtergrond van het Jezusverhaal dat niet ophoudt bij de dood van de Meester. Toch weerspiegelt Pollets schriftuur de hedendaagse levenssfeer van verbrokkeling, eclecticisme en ironie, zo eigen aan de postmoderne visie in de literatuur. Zijn gedichten bewegen zich voortdurend op de grenslijnen tussen de realiteit van het hier en nu, de waarheid van het overgeleverde verslag en de losgeslagen verbeelding van het 'ik'. Ze verrassen en provoceren zelfs door de pervertering van een aantal elementen uit het brede cultuurgoed. Zo veroorzaken deze verzen een spanning die uitnodigt tot vraagstelling en diepere doorgronding van wat op het eerste gezicht slechts een hautaine vorm van Spielerei lijkt.
LaDiDa is een uitdagend leesavontuur voor de echte poëzieliefhebber!

Leraar en schrijver Frank Pollet (Sint-Niklaas, 1959) heeft reeds heel wat literaire en niet-literaire publicaties op zijn naam staan. Zijn poëzie werd meermaals bekroond. LaDiDa is zijn zevende dichtbundel. Een aantal gedichten eruit verscheen in diverse literaire bladen en bloemlezingen in Vlaanderen en Nederland.

SLA van een eend? Aan mijn littekens
Voel ik: poëzie op komst. Ik heb kaarsschoon de weg
Gezocht in het huishouden van Kea: een strot

Met een strop er rond. De hartelijke tekens
Van mijn woord verloochend, onthoofd en verlegd.
Boelijn over de nok, heb ik te vaak de inktpot

Koud gesloten. De zwaartekracht van hersenen als dekens
Aangewend. Aan mijn littekens getwijfeld. Nooit gezegd
Waar ik op sloeg. Valt op Jonas dan altijd het lot?

Over het werk van Frank Pollet:

'Een boeiend oeuvre. Op sublieme wijze etaleert hij de kracht die een gedicht in zich kan dragen.' (Poëziekrant)

'Gewoon knappe gedichten, waarbij men wel moet nadenken.' (Lectuurgids)

'Pollets poëzie snijdt als een ontleedmes, maar is tevens lillend van oprechte verontwaardiging, sarcasme, ironie en zelfbeklag. Het is tot emotie gestolde verbittering, vertaald in een eigentijds idioom.' (Deus ex Machina)

'Een boeiende combinatie van taalgerichte uitwerking en een romantische dimensie.' (LeesIdee)

'Een apart geluid in onze poëzie.' (Vlaanderen)

'Zijn gedichten zijn stuk voor stuk ware taalmonumenten van hoog artistiek niveau.' (Appel)

Over het boek:

'Hoe meer de bundel gelezen wordt, hoe meer intrigerende details en verbanden aan het licht komen. Wat als keurmerk geldt voor goede poëzie.' (Poëziekrant)

'Een van de vreemdste en intrigerendste bundels van de laatste jaren, reden genoeg om een bekroning af te dwingen!' (De Houten Gong)

'Ik ken geen andere recente bundel die, zo compact en toch veelomvattend, zo modieus en toch van alle tijden, zo rationeel geconcipieerd en toch geheel lyrisch bevangen, de geriatrisch verpleegde poëzie een shot toekomst toedient. Niks aan te doen: LaDiDa vormt een gebeurtenis, LaDiDa stelt een datum!' (De Toverberg)

'Aanbevolen werk van een bijzonder veronachtzaamd dichter.' (Vlabin)