MEA CULPA

Auteur: Hilde Keteleer

Je wordt oud en voelt je dankbaar voor wat je van het leven gekregen hebt, maar ook schuldig omdat je ondankbaar bent geweest. Misschien – en zeker als je Hilde Keteleer heet – voel je zelfs de behoefte je te verontschuldigen tegenover de doden, je moeder bijvoorbeeld. Maar ook tegenover je kinderen en kindskinderen, aan wie je een mooie, moeilijke wereld nalaat.

En daarom bewaren je gedichten de schoonheid en de hardheid van het verleden dat je geleefd hebt: het is jouw bijdrage aan hun erfenis.

Over de auteur

Hilde Keteleer (1955) is auteur, literair vertaler uit het Duits en het Frans en schrijfdocent. Ze is ook Klimaatdichter. Bij Wereldbibliotheek publiceerde ze de dichtbundels Al wat winter is en waar en Deuren, bij uitgeverij Vrijdag de romans Puinvrouw in Berlijn en Omheind en bij Uitgeverij P de dichtbundel Weg van de tijd. Vormen van verdwijnen. Ze vertaalt zowel poëzie als proza voor diverse Nederlandse en Vlaamse uitgevers en voor heel wat tijdschriften. Haar recentste vertalingen: Beeldenraper, uit het werk van de Belgische dichter des vaderlands Carl Norac, en Requiems van R.M. Rilke (beide Uitgeverij P). Zie ook: www.hildeketeleer.eu