Winkelmand bekijken “Tussen boog en snaar” is toegevoegd aan je winkelmand.

 17,50

Op een rand van elkaar

Auteur: Toon Vanlaere

Over de schoonheid van ons verval. Troostende poëzie over entropie, en het leven als een bol spinrag. Poëzie als één brok zintuiglijkheid en sensualiteit. Over onze levens als kladversies, als langgerekte repetities. Woorden als ambachtelijke werktuigen, zo fijn geslepen, zo ontroerend en tegelijk rauw en naakt.
Björn Soenens hoofdredacteur Het Journaal

Knipsel

3

Nu we volgroeid zijn, ben je een golvend lichaam
wat tijdrovend is.

Onder mijn handen wissel je van seizoen.
Natuur is wreed bij strakke wind.
Blijf golvend, een gebogen lijn, een krul.
Hinder me als ik je strek. Samen kunnen we onder de last door.
Vergeet nooit hoe duizelig ik word van je.

Over de auteur

Toon Vanlaere is dichter en organisator van Dichters op het spoor. Van hem verschenen eerder Notaris van de kleine akker (2000, bekroond met de Prijs voor Letterkunde van de provincie West-Vlaanderen), De rok van de archeologe (2006) met interactieve cd-rom en Menigte (2012).

Recensies

  1. :

    Het openingsgedicht van de cyclus ‘Ingeperkte taal’, de eerste van zes afdelingen waaruit de bundel Op een rand van elkaar bestaat, opent met deze verzen: ‘Toen ik zwierig leerde schrijven / wijsvinger in de lucht’. Wat hier in de antithese met de afdelingstitel wordt opgeroepen, legt de poëticale lijn vast die Toon Vanlaere in zijn nieuwe bundel uittekent: de taal waarmee hij naar dat ene woord ‘Ik’ toewerkt (…) wordt gaandeweg dieper uitgepuurd, ingeperkt binnen de rand van het ‘elkaar’ waaraan in de titel van de bundel wordt gerefereerd. Taal als omhulling, en tot op zekere hoogte ook verhulling die een wereld achter de dingen suggereert, een wereld van stilstand en verstening, die metaforisch wordt opgeroepen en de drie korte gedichten over de ‘Amberinsecten’. (…) Vanlaere graaft zich bijna letterlijk (‘we worden geworpen, ritselend, maken gangetjes’) naar de diepte in de manier waarop het ik zichzelf positioneert in de relatie tot de ander.

    Jooris van Hulle, Poëziekrant

  2. :

    Op een rand van elkaar beschouw ik als de beste bundel van Vanlaere, wiens werk zelden op aandacht kan rekenen. Maar het is ook zijn meest complexe, meest gestructureerde, minst voor de hand liggende. Je zou bijna kunnen zeggen dat deze verzameling uit verschillende bundels bestaat, zoals de aardbodem uit verschillende geologische lagen. Elke cyclus, hoewel met elkaar in verband, staat vrij autonoom. Er staat meer in de bundel dan wat ik in een recensie kwijt kan. (…) Ik kan de lezer daarom alleen maar het advies geven de bundel in de hand te nemen en er vrij, in en uit, mee rond te lopen. Toon Vanlaere verdient het.

    Alain Delmotte, Meander Poëzie 

  3. :

    Wat jammer dat Toon Vanlaere (1946, Tielt) pas in 2000 debuteerde. Sindsdien verschenen bovendien nog maar enkele titels. Maar die bundels glinsteren wel van de poëtische vondsten! Ook in deze meest recente uitgave bevatten maar weinig regels slechts een mededeling. De teksten zelf zijn doorgaans niet omvangrijk, toch is het dichterlijk-technisch karaat zo hoog dat je er in je hoofd lang mee bezig kunt blijven. Op clichés zul je Vanlaere niet gauw betrappen. (…) in het poëziewereldje kan niemand om de kwaliteit heen!

    Albert Hagenaars, NBD Biblion

SKU: 391 Categorie: Tags: ,