Winkelmand bekijken “Drie brieven” is toegevoegd aan je winkelmand.
Paginas

48

ISBN

978-94-92339-60-7

Publicatiedatum

15/09/2018

 16,00

Mijn naam op de deur

Auteur: Astrid Arns

Moeders en dochters. Hoe de een de ander inkleurt buiten de lijnen, de vuist van een hart zich ontspant en naar haar reikt. Hoe ze zwijgend de lucht kussen naast elkaars wangen. De draden van de ene generatie doorgetrokken worden naar de volgende, en weer terug.

Astrid Arns dicht zorgvuldig en doorleefd over drogbeelden en zandkastelen, schrapende kelen en geheugengetto’s. Schoenen glanzend als glas. Haar gedichten stromen over van het schuin invallend licht, mannen leunen erin tegen botergele muren.

Om uw verloren hart aan te verwonden, ginder wacht een nooit twijfelende zomer.

Knipsel

Nostalgie

Er woont een meisje in me met een smal gezicht.
Ik proef de woorden op mijn tong die zij vergat te spreken.

Wij dragen hetzelfde rood.
Schrijven onze naam in het stof van de vensterbank.
Er is geen plek waar zij niet is. Zij waait me schoon
en houdt de ramen open in mijn hoofd.

Ik laat haar mijn lege handen zien.
Ik wil haar troosten voor wat komen gaat.

Over de auteur

Astrid Arns (Gent, 1960) is onderwijzeres en dichteres. Ze publiceerde gedichten in de Poëziekrant, De Schaal van Dighter en Het Gezeefde Gedicht. Ze droeg voor tijdens de poëzieroute Gent 2017 en de Vlaamse Poëziedagen in Ooidonk. In 2016 werd ze laureaat van de Melopee Poëzieprijs. In 2017 werd ze genomineerd voor de Meanderprijs. In 2018 won ze de 3de prijs Poëzieprijs Oostende.

Recensies

  1. :

    Deze bundel zou een debuut moeten zijn. Een laat debuut. Wie zei het ook weer dat het nooit te laat is om (laat) te debuteren? Astrid Arns debuteert echter zo goed dat ik nauwelijks kan geloven dat het hier om een debuut gaat. (…)

    Compact en verdicht. Geen woord staat hier te veel, geen woord gaat hier verloren. (…) Ze houdt haar taal gesluierd. We lezen blinde vlekken waarin open ruimtes, suggesties en clair-obscur worden ontwaard. De lezer wordt de slagkracht verleend om met eigen intenties en naar eigen vermogen de blinde vlekken een gestalte te geven. (…)

    Fijngevoelige, lucide bundel van een schijnbare debutante in volle maturiteit.

    Alain Delmotte, De Boekhouding

  2. :

    Een debuut dat naar meer smaakt, mooie puntige zinnen, opvallende observaties. Een schrijfster die wat te zeggen heeft in mooie melodische taal. Soms wel wat somber, het leven is niet altijd een feest. Een waardig lid van de dichtfamilie.

    Maurice Broere, Meander

  3. :

    … suggestief en sober, maar bijzonder indringend. Arns weet met enkele details en beelden een breed universum neer te zetten. 

    Menselijke relaties vormen in deze bundel een ankerpunt, maar evenzeer een pijnpunt. Dat leidt tot het perspectief van een outsider. Het dichterlijke ik bekijkt de wereld en uiteindelijk ook zichzelf als het ware als een buitenstaander, een vreemde. (…)

    Telkens ontmoet het ik in andere mensen een soort van spiegel van zichzelf. De vitaliteit van de jeugd herinnert aan het eigen intense verleden, de dementie van de ouderdom confronteert ons daarentegen met de voortschrijdende tijd, de dreigende eenzaamheid, de absolute grens van de wereld. Tegenover zoveel existentiële broosheid resten ons enkel woorden en plaatsen als overblijfsels. Het is misschien niet zoveel, maar het is alleszins dat. Astrid Arns biedt haar lezers alleszins inzicht en troost.

    Dirk de Geest, MappaLibri

  4. :

    Uit de omzichtigheid waarmee Astrid Arns de zoektocht naar de ander in beeld brengt in Mijn naam op de deur spreekt een diep dichterlijk aanvoelen. 

    Jooris Van Hulle, Poëziekrant