15,00

Slechts kwade wind

Auteur: Vera Alexander Beerten

‘Overal is wind nu en asgrauw water – / Leven dat zich uit de nerven wekt / En zwart op wit bestaat.’

In haar derde bundel portretteert Beerten in enkele beklijvende cycli de dood in verschillende gedaanten: als cynische metgezel ‘Gelukkig geeft de dood aan wie leeft / Zijn hartstochtelijk gezicht’, afgewezen minnaar ‘Jouw liefde rijst zelfs op een zak van ijs.’ of als meedogenloze inbreker ‘Ons hart lag met de poten omhoog. En wreed was de stilte in het huis dat hij had leeggegeten.’

Dat dit alles slechts kwade wind is, blijkt uit de cycli ‘Marie’, ‘Splinters van licht’ en ‘Waaitijd’. Hierin wordt het leven bezongen, zij het met een ondertoon van wat onvermijdelijk komen moet: ‘Het leven zelf werd overmacht – / Had de prachtigste ogen.’

Met ‘Slechts kwade wind’ neemt Vera Alexander Beerten definitief haar plaats in als klassieke waarde in de Nederlandstalige poëzie.

Knipsel

Vanochtend bij het vlieden van mijn slaap
Weenden er vreemde vaders in mijn hoofd –
Ze hingen in gebroken schommels

Met grote nutteloze handen
En wiegden gelijkmatig en droef
Zoals gehangenen aan touwen in wind.

Hun eindigheid was plots immens –
IJzingwekkend de vrolijkheid waarmee
Hun kinderen na te zijn gedood
Nog verder bleven spelen.

Over de auteur

Vera Alexander Beerten (Hasselt, 1957), lic. godsdienstwetenschappen en wijsbegeerte (KULeuven), publiceerde in tijdschriften als Diogenes, Deus ex Machina en Stroom. Ze trad op tijdens verscheidene poëziemanifestaties (o.a. De Nachten van de Poëzie in Antwerpen).

Recensies

Er zijn nog geen reviews.