20,00

Beschrijving van de leugen

Auteur: Antonio Gamoneda Bart Vonck

Tot 2006 bleef de Spaanse dichter Antonio Gamoneda, niet geheel tegen zijn wil, relatief onbekend. De Reina Sofia- en de Cervantesprijs brachten daar echter snel verandering in. Descripcion de la mentira, geschreven in 1977, werd door de literaire wereld tot een van de beste Spaanse boeken van de jaren ’70 uitgeroepen. Zelf beschouwt hij het als een verdieping van de samenhang van zijn poëzie, een ankerpunt tussen tekst, auteur en de onvermijdelijke verbinding van beide met de feiten die het leven tekenen.
Vaste Gamoneda-vertaler Bart Vonck koos voor een brontaalgerichte vertaling die recht doet aan de specifieke poëtische vreemdheid van het origineel. Zo komt de weerbarstigheid van het Spaans ook in het Nederlands terecht.

Knipsel

Mijn lichaam weegt in de rust en mijn sterkte ligt in het herinneren; in het
herinneren en het misprijzen van het licht dat is geweest en neerdaalde, en in
mijn vriendschap met de zelfmoordenaars.
Erken mijn traagheid en het dier dat zachtjes bloedt binnenin mijn ziel.
Jullie oprechtheid is vergeefs. Jullie licht schijnt op de executies en de waanzin
groeit in die schittering. Jullie prijzen jullie vijanden en jullie onvoorzichtig-
heid is verbonden met hun voornemens.
Jullie zouden beter opgeven en een tijd verlaten die stolt in de overheersing.

Over de auteur

Antonio Gamoneda (Oviedo, 1931) is een belangrijke stem in de hedendaagse Spaanse poëzie en een emblematisch figuur in de Europese literaire wereld. Hij ontving talloze prijzen, waaronder in 2006 de Europese literatuurprijs en de prestigieuze Cervantes-prijs. Bart Vonck (Brugge, 1957) is werkzaam als dichter, literair vertaler van poëzie (onder andere uit het Frans en uit het Spaans) en criticus. Bij Uitgeverij P publiceerde hij veelgeprezen vertalingen van o.a. Neruda, Laâbi, Lorca, Valente, Vallejo en Jacqmin.

Recensies

  1. :

    Over Beschrijving van de leugen:

    Eén van de belangrijkste Spaanse boeken uit de lange overgangsperiode.
    Poëziekrant

  2. :

    De dichter gebruikt sterke, rake beelden, hij opent zijn gedicht met vaste hand en welluidende stem- alleen al een woord als ‘roest’ wekt een wereld van betekenissen op. 

    (…) Door de opeenvolging van zoveel bevreemdende en toch exacte beelden dringt zich bij de lezer allengs een veel minder scherpe, maar des te sterker woelende ervaring op; een chaos met zeer specifieke elementen, die in zijn geheel alleen maar teweegbrengt. Een vuile wereld, maar een die ademt. 

    (…) Beschrijving van de leugen (is), samen met de waardevolle analyse in het nawoord van de vertaler, een uitstekende inleiding op het werk van Antonio Gamoneda en de postfranquistische poëzie. Een leesbaar poëticaal boek zelfs, ook al dicht Gamoneda: Alleen het boek van het onbesliste is leesbaar.

    Poëziekrant

  3. :

    Poëzie geschreven met melk op papier dat nadien tegen het licht moet worden gehouden om de betekenis te kunnen zien verschijnen. (…) Meer dan in de andere vernoemde bundels is deze reeks van zinnen, stellingen, bemerkingen, aanduidingen en bevelen, een teken van strijd, innerlijke twijfel en onrust, uiterlijke schijn ook. Een gevecht dat de wereld uitbeeldt zoals die er in het naoorlogse Spanje uitzag: vals, leugenachtig, onzegbaar, onleesbaar.

    De Leeswolf

  4. :

    Vertrekkende vanuit de stilte treedt het vanuit een sterk aanwezig ik-perspectief universele existentiële thema’s binnen als herinnering, verlies en dood. Plastisch en abstract taalgebruik wisselen elkaar af en verstrengelen zich met elkaar tot poëzie die ontegenzeggelijk zeggingskracht heeft maar zich niet gemakkelijk prijsgeeft.

    NBD Biblion