Trouw, rouw en andere feestelijkheden
Als negende deel in de Parnassusreeks van Uitgeverij P verschijnt Trouw, rouw en andere feestelijkheden, een selectie uit het dichtwerk van Patricia Lasoen.
Dichter, poëzierecensent en samensteller van de bloemlezing Philip Hoorne: ‘De in deze anthologie opgenomen keuze uit haar verzameld poëtisch werk maakt duidelijk waarom het publiek houdt van de gedichten van Patricia Lasoen: omwille van de oprechtheid, de bewogenheid en de herkenbaarheid.
Trouw, rouw en andere feestelijkheden is een boek om immer binnen handbereik te hebben, om geregeld in te grasduinen, om nooit helemaal weg te leggen.
Knipsel
Winter in het dorp
In het veld van de laatste der boeren
staan de koolstronken stokstijf
en kraken hoorbaar onder de zon.
De knotwilgen op het kerkhof
(door kinderen Grote Kabouters genoemd
kwaadwillig en kaal, met gebalde vuisten)
laten soms de voorbijgangers schrikken
maar niet voor lang
want het kerkklokje klopt zachtmoedig
en troostend.
Over de auteur
Patricia Lasoen (Brugge, 1948) is één van de voornaamste Vlaamse vrouwelijke dichters van de tweede helft van de twintigste eeuw. Zij wordt beschouwd als een boegbeeld van het nieuw-realisme, maar het zou een misvatting zijn haar hele oeuvre onder die noemer te klasseren. Hoewel ze voorzien is van een meer dan deugdelijk waarnemingsvermogen, is het Lasoens persoonlijke interpretatie van het waargenomene, die de kracht van haar poëzie uitmaakt. Die interpretatie is niet zelden sociaal geëngageerd, surrealistisch getint, ronduit weemoedig, ja zelfs romantisch.
jancorbeels – :
‘Ze legt in haar werk surrealistische, impressionistische en romantische accenten en heeft heel snel een herkenbare dichterlijke stem. (…) Nu eens ligt de nadruk op haar sociale betrokkenheid, dan weer op de huiselijke beslommeringen, een andere keer overheerst somberte, maar altijd is er die herkenbare Lasoen-touch.’ ((Philip Hoorne in De Eeclonaar, november 2007)
‘In Een verwarde kalender staan ‘nieuw-realistische notitites’… de moeilijkheid bij deze manier van schrijven is wel dat uit het nuchtere noteren de vonk van de poëzie bij ons moet overslaan. Precies daain is het dat velen falen. Patricia Lasoen weet echter het eenvoudige meestal zo te doseren dat zij de beoogde communicatie ook in de diepte tot stand brengt. … Dat zij als vrouw een van de belangrijkste namen is in een nieuwe richting, strekt haar tot eer. maar dat zij bovendien weet waar het in de poëzie, in het algemeen, om gaat, kan ons veel hoop geven dat wij in de toekomst eindelijk nog eens een belangrijke dichteres zullen bezitten. Patricia Lasoen heeft alles in zich om deze hoop te wettigen.’
(Clem Schouwenaars in Nieuwe Gazet)
‘Niet alleen is zij de jongste dichteres van Vlaanderen maar het staat nu reeds vast dat zij een van de belangrijkste vertegenwoordigers zal zijn van een generatie in wording.
Patricia Lasoen schrijft zeer frisse, fijngevoelige en vaak ontroerende gedichten, soms met een ietsje weemoed als ondertoon.
Dat zij vernoemd wordt in het gezelschap van enkele dichters, die de poëzie in Vlaanderen nieuw-realistisch aan het herscholen zijn, komt vooral deze groep ten goede. met haar nieuwe bundel bewijst zij nogmaals dat slechts dichters met talent een school maken en niet omgekeerd.’
(Paul Snoek op achterplat Recepten en verhalen)
‘Haar gedichten zijn te situeren in een sfeer tussen waken en slapen, wanneer de dingen nog scherp genoeg te onderscheiden zijn om ze te zien, maar het bewustzijn in die mate aan het afnemen is dat er plaats vrijkomt voor de associatieve droomsfeer. … Mij is het in ieder geval opgevallen hoe vreemd-verwarrend de geobserveerde werkelijkheid vaak wordt: de wereld van het sprookje is tenslotte toch ook een wrede en vreemde wereld.’
(Willy Spillebeen in Kultuurleven)