Overwicht
Zij die op haar krakend lijf de lens liet glijden
bewaakt van daar het overwicht.
Gebeiteld rond het oersterke, subversieve – en dus beroemd geworden – naaktportret van zijn moeder op 85-jarige leeftijd, getuigt Hans Claus in zijn jongste worpeling van zijn moeder, de opvoeding die zij gaf aan hem en zijn vier zussen, maar ook van het afscheid nemen, van het lege huis dat zij achterliet. En dat het niet gemakkelijk is te genezen van gemis.
De sensuele zinnebeelden ontwaken een naakte mens, getroost in zijn eindigheid – dit verloren lopen zij geloofd. Oprecht en ongekunsteld, een verhaal op leven en dood, van het verdriet en de onrust der wezen. Hier, aan de basis van zijn levensdrang, borrelt de duistere kracht op die Hans Claus tot 1001 creatieve daden dreef. Er is geen uitkomst voor het streven. / Eens het is gebaard kolkt het onrustig voort. / Zonder slotvers of akkoord.
Knipsel
Wij hadden het grootste raam
van heel de straat, mijn zussen
en ik. Geen auto, maar licht,
zover we konden dromen.
Wij hadden geen geld
maar een brede horizon
zover we konden zien.
We stonden op de wereld
maar voor ons was later
wel de hemel misschien.
Over de auteur
Hans Claus (Kortrijk, 1962), licentiaat in de criminologie, is een artistiek-creatieve duizendpoot: schilder, beeldhouwer, fotograaf en schrijver-performer. Naast wetenschappelijke artikelen schreef hij tot nu toe drie verhalenbundels en twee romans. Literaire teksten van hem verschenen o.a. in Nieuw Wereldtijdschrift, De Brakke Hond en Gierik. Zijn poëtisch werk werd genomineerd voor de Poëzieprijs Halle 2000. Bij Uitgeverij P verschenen van hem reeds Blauw, blauw, blauw, Gebrand papier, Een vlag boven Oostende, Oudenaardse verzen en Van op de maan.
Recensies
Er zijn nog geen reviews.