€ 17,23
Samenspraak
In de nieuwe bundel Samenspraak gaat Annie Reniers opnieuw heel diep: ‘je legt je pen op leegte en wacht’. Samenspraak wijst op de verwantschap tussen poëzie en schilderkunst. Allebei moeten ze ‘ingaan op de uitnodiging van er is‘. Wie het poëtische programma van de dichteres kent, vermoedt dat ‘een woord op weg gaat naar zijn tussenruimte, zoals kleuren zich verliezen in alle kleuren op het ogenblik dat er tussen hen een wisselspel opvlamt’. De bundel Samenspraak is het oogstrelend resultaat van een samenwerking met kunstschilder Emiel De Keyser.
Knipsel
op weg naar zegbaarheid
maar net ontheven
en zo nauwelijks rakend
begeeft het teken zich naar de verte
waar het van overvaart tot overoever
stilhoudt
het zicht op rivieren is hier
eindstation van een droom
het schamele het luttele het gemalen zand
spreekt zijn korrels gedrenkt in inkt
voor nieuw vertrek
naar de verlaten wenkende overkant
terug
je legt je pen op leegte en wacht
Over de auteur
Annie Reniers (Brussel, 1941) studeerde Germaanse Filologie en Wijsbegeerte. Ze is deeltijds hoogleraar aan de V.U.B. In 1977 won ze de eerste H.C. Pernathprijs voor de bundel Nauwe geboorte (1975). Annie Reniers schreef een twintigtal dichtbundels. Ze behoort ongetwijfeld tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het numineuse vers. Uitgaande van een eigenzinnige poëtica probeert ze keer op keer het zijnsmysterie te doorgronden. Emiel De Keyser (1942)is schilder en schrijver. In 1994 verscheen bij Uitgeverij P een genereuze kunstmap Schilder zijn met zes reproducties van hem, waarin bevriende critici het werk van de kunstenaar belichten.
jancorbeels – :
‘Dit is een heel bijzondere bundel, waarin poëzie en schildering prachtig samengaan (…) Daarbij vallen tegelijk ingenieuze samenvallingen op van tegendelen als tijdelijk eenmakende (mystieke) overwinningen.’ (Nederlandse Bibliotheek Dienst)
‘… niet enkel inhoudelijk van hoogstaand niveau, maar bovendien bijzonder verzorgd uitgegeven. Een spervuur van licht en klank (…) Zoals woorden in elkaar overgaan en kleuren vervloeien, zo gaan in deze bundel als het ware de woorden van de dichter over in de beelden van de schilder. En vice versa. Deze dynamiek loopt trouwens als een rode draad door de bundel en is eigenlijk een ode aan het Zijn.’ (Ons Brussel)