20,00

Tussengebied

Auteur: Annie Reniers

De atopische poëzie van Annie Reniers onttrekt zich aan de dagelijkse omgeving en dompelt onder in de actualiteit van alle tijden. De dichteres maant aan tot bezinning met haar stiltepoëzie, waarbij het ritme – en de onderbreking daarvan – betekenis geeft.

In de cyclisch opgebouwde bundels verhelderen en versterken de afzonderlijke gedichten elkaar. Een diep doordachte existentieel-filosofische ondertoon loopt als een rode draad doorheen haar werk.

Reniers scherpt onze fijngevoeligheid aan voor de wereld waarin we trachten te aarden. De ascese van het genot gaat gepaard met wat bij haar de negatieve verwachting heet…

De bloemlezing wordt door filosofe Ann Van Sevenant ingeleid en literair-filosofisch geduid.

Knipsel

met steeds het verre luiden van de zee
dat stemmenbezwering inleidt
nooit is luisteren stil genoeg

nooit wordt werkelijkheid gestemd
op hoge middag
zo niet het omvattende stem wordt

kleiner dan ooit is het woord
zo het niet het middenrijk raakt
even boven het trotse mensengeluk

Over de auteur

Annie Reniers (1941) was deeltijds hoogleraar aan de VUB. In 1977 won ze met de bundel Nauwe geboorte (1975) de H.C. Pernathprijs. Ze schreef een dertigtal bundels en behoort tot de belangrijkste vertegenwoordigers van het numineuze vers. Uitgaande van een eigenzinnige poëtica probeert ze keer op keer het zijnsmysterie te doorgronden.

Recensies

  1. :

    De poëzie van Annie Reniers laat zich moeilijk karakteriseren. De nieuwe verzamelbundel Tussengebied (2016), samengesteld en ingeleid door Ann Sevenant, vertegenwoordigt niet een bepaalde stroming of beweging en vormt binnen het bestaande literaire veld een nauwelijks betreden tussengebied. Daarenboven is de titel voor deze verzamelbundel heel treffend gekozen, omdat Reniers’ poëzie het midden houdt tussen wat zich binnen de tijd en daarbuiten afspeelt, wat zich laat situeren in de ruimte en niet plaatsgebonden is, en wat zich binnen de zintuiglijke waarneming laat vangen en zich daaraan onttrekt. Ze reikt naar een wereld buiten het zintuiglijke door middel van diezelfde zintuigen. (…)

    Reniers is voor mij een spannende ontdekking in een literair landschap waarin nogal eens de belevenissen van het ego, de actuele verwarring in het persoonlijk leven en de wereld zich opdringen aan de poëzie van dit nieuwe millennium. Zij weet zich zozeer te ontledigen van dat alles dat ze ruimte creëert voor die numineuze wereld zonder daardoor het contact met het dingen om haar heen te verliezen: ‘om verder te reiken/ dan bestaan // en een horizon te zien naderen/ voor nabestaan//’.

    Johan Reijmerink, Meander

  2. :

    Via het zintuiglijke en de poëtische beelden wil Reniers een ‘buitenzintuiglijke’ wereld bereiken. Het gedicht is een ‘tussengebied’: tussen gesloten en open duidt het de plek aan van de dichter, de lezer, het gedicht. Van 1964 tot nu is er in het werk van Reniers een geleidelijke evolutie zichtbaar naar meer aanvaarding van het geslotene, wat paradoxaal neerkomt op het ontluiken van het opene. Wat fascinerend is in elk gedicht is de weg, de initiatie waarop de tekst berust. Poëzie is ‘vrij te geven om te tonen / hoe iets zich terugplooit / in zichzelf.’ (…) In elk geval is deze bundeling in de ‘Parnassus’-reeks van Uitgeverij P meer dan welkom. Je moet Reniers’ gedichten immers ondergaan in de verbindingen die ze met elkaar aangaan, over en door de bundels heen, en daarvoor is een anthologie meer dan geschikt. Dit werk is een eenheid of is daar onbevangen naar op zoek. (…) Deze ‘Parnassus’-uitgave onttrekt de dichteres terecht aan de vergetelheid van de kleine, en vaak niet meer bestaande uitgeverijtjes waarbij Reniers haar toevlucht heeft gezocht. Tussengebied is een erkenning van een zeldzaam maar gedreven en onmiskenbaar eigen schrijfproces dat de dichteres zonder toegevingen op papier heeft gezet.

    Bart Vonck in Poëziekrant

  3. :

    Annie Reniers (1941, Brussel) is niet de eerste de beste. Ze geniet terecht de reputatie van iemand die een wezenlijke bijdrage aan onze poëzie levert. Daar staat tegenover dat het diepgravende karakter van haar werk, ondanks de lichte toon, een grote populariteit in de weg staat. (…) De selectie vormt wel een perfecte kennismaking. Reniers’ zegging is steeds eenvoudig. Daaronder schuilt een universum dat spiritueel om essentiële zaken gaat, dat van een grote eigenheid getuigt en dat meerdere werkelijkheden wil verbinden.

    Albert Hagenaars, NBD Biblion