Landschap met een komma

Auteur: Luc Vanhie

Verwondering ligt altijd aan de basis. Over ‘de mysterieuze eenvoud van oneindig gras’ en de ‘soevereine lucht’. En op een heldere winterdag is de zon ‘heldergroen in gras en de takken van de bomen zijn talrijker dan ooit’. Daarmee moeten we het doen. ‘De pendeltocht van het gewone leven, de zon die ochtend wordt en avond, de maan als achterhoedenevel van de nacht’. Na een winterslaap van dertig jaar staat de dichter nog even stil in een landschap, ‘vacuümverpakt in blauwe lucht’. Want wij zijn allemaal ‘iemand’ in ‘dit schaarse leven’ vol ‘onbestendige willekeur’.

Zoals vlinders in ‘de opalen leegte van het landschap’, met vogels ‘als donkere vruchten in het vergezicht van bomen’ en een verweesde kerktoren ‘in de verschaalde glans van een ingelijst gebed’.

Knipsel

In een kromming van de weg, de adem
van een dieperliggend uitzicht, de omtrek
van een binnenmeer,
dat stiller vaart dan wie verbannen leeft.
De zon schijnt er compact door een wazig gordijn,
de gesloten oever
verslindt de horizon van een langverhoopte reis.

Over de auteur

Luc Vanhie (Izegem, 1952) studeerde economie en filosofie. Hij publiceerde reeds drie dichtbundels: Verwijdering (1981), Het huis (1983) en Avondlijk (1983).