ISBN

978-94-92339-92-8

Publicatiedatum

14/09/2019

 16,50

In de maat van de zee

Auteur: Lieve Desmet

In de maat van de zee jagen vissers liederen na, wassen handen vol stroop zich in onschuld – ze blijven plakken. Lieve Desmet deint op de golven, dicht van oud zeer en nieuwe horizonten. De zee is brandpunt, einder en bedding. Ze haakt er gedichten aan vast als gefileerde tijd: het zijn zorgvuldig gecomponeerde vignetten die overstromen van leven.

Een waslijn wordt een laatste vesting tegen de storm, brandglas kleurt een leven, stilgevallen als wind. Daar knipogen souffleuses, ze rapen op wat tussen de plooien viel. De spiegel wordt uit de eieren geroerd, dagen als desserten uitgedeeld. Verzinsels wroeten er in te dichte wouden, gebladerte beschermt als uitheemse handen de oren tegen het gejakker van de dag. Baders nestelen zich, de rug gekeerd naar ’t binnenland. Steeds ruist in de ritmische zinnen de zee, raast ze, krijst ze, spoelt onverwijld thuis aan.

Knipsel

 

buffet

ze wil het liefst een feesttafel, hapjes
een brouwerij vol leven, licht en potten op het vuur

ze roept boven elk klokgeluid uit
terwijl ze jaagt op kruimels
lucht slaat in de room
roert ze de spiegel uit de eieren

dan brengt ze vruchten aan
een kers op elke taart
ze moet een bodem vullen
de dagen uitdelen als desserten

 

Over de auteur

Lieve Desmet (Menen, 1959) werkt in het hoger onderwijs en is ombudspersoon patiëntenrechten in de Geestelijke Gezondheidszorg. Ze trad o.m. op met Bram Vermeulen, las voor op diverse literaire evenementen en gedichten van haar verschenen in verschillende literaire tijdschriften zoals De Brakke HondDeus ex Machina enLust & Gratie en bloemlezingen waaronder Gedichten 1999 en Volmaakte aanwezigheid, volmaakt gemis. Won o.a. de Poëzieprijs Beveren/Waas en de Simon Michaël Coninckx prijs Sint-Truiden. Maakte deel uit van de Leuvense groep dichters van De eenzame uitvaart. Na haar opgemerkte debuut Een kat in een vreemd pakhuis(Vita, 1993) verscheen De bedauwde ruimte (Uitgeverij P, 2003).

Recensies

  1. :

    We lezen de bundel als een bewust, secuur gecomponeerd geheel, maar paradoxaal genoeg berust deze constructie op een ‘gebrokenheid’ die er de voorwaarde van is.

    Geen groot, bombastisch vertoon van techniciteit maar een innig, fijnzinnig spel met taal. Een spel dat uit de noodzaak van expressie is ontstaan. Een spaarzaam aanwenden van woordspelingen, enjambementen, dubbele betekenissen.

    Het gedicht van Lieve Desmet is een laboratorium van taal waarin afwezig op aanwezig inwerkt. Het is, met de woorden van wat mij betreft het indringendste gedicht (op p. 22), het titelloze “Deze schreeuw moet tegen de bergen slaan”: “de echo/op zoek naar zijn bereik.

    Bart Vonck