Een kier in het rumoer
Stilte is mild en open, achtzaam zijn, dichten zonder te dichten, proeven van het leven in al zijn facetten. En proeven vergt aandacht, betrokken zijn en stilzwijgen. Het is een intiem gebeuren. Wie stilte binnenwandelt, krijgt oog voor de samenhang van de dingen. Hoe zou het zijn als een lezer zo zelf de toegang vindt, die kier in het rumoer, die lichtdoorlatende opening op het weidse landschap daarachter?
De vier dichters van het collectief Pazzi di Parole ontleden zorgzaam en fijnzinnig hoe de stilte tot hen spreekt, zo diep dat ook de torenhaan de oren spitst. Geduldig kneden ze de taal, de eeuwigheid groeit niet uit haast.
Schitterende gedichten geschreven op het moment tussen in- en uitademen, voor wie de oorverdovendheid en de ruis even achter wil laten.
Knipsel
vertakte vertellingen
om boom te kunnen worden
moest hij heel diep leren zwijgen
over de kervende hand van de kerel
en de letterlange meisjesnaam, hoe zorgzaam
het mes voor altijd een hart in zijn huid
over het kind dat klom in de kruin naar de zon
die zich als een bal vast had gezet
in de oksel van takken als was het een spel
ook over die nacht dat een man door het bos
niet langer de bomen, een tak zocht, een touw,
met een knoop in zijn hoofd zijn vrouw achterna
zijn stam draagt de stem van duizend verhalen
aan iedere tak trekt een leven zich op
hij zwijgt zich naar boven. geen blad
legt de nerven te lezen
ann van dessel
Over de auteur
Pazzi di Parole is een dichtersgroep met vier leden en een gezamenlijk doel: toegankelijke poëzie schrijven en verspreiden. De Pazzi komen regelmatig samen om gedichten te maken en elkaar feedback te geven. Ze komen ook met hun werk naar buiten: samen en apart, op podium en op papier. Alle Pazzi staan met beide voeten in de realiteit, en dat sijpelt regelmatig door in hun poëzie en hun engagementen. Wie hun verhaal wil volgen kan een kijkje nemen op pazzidiparole.com. Pazzi di Parole zijn Daniel Billiet, Erwin Steyaert, Hilde Van Cauteren & Ann Van Dessel.
jancorbeels – :
In hun verzen verkennen de dichters meerdere aspecten van het thema: de rust in de natuur, de beslotenheid van het huis, de zich opdringende stilte na verlies, de soms dreigende woordenloosheid in relaties die stuklopen, de manier waarop de confrontatie met kunstwerken en hun sprekende schoonheid bijna letterlijk adembenemend wordt…. (…) De vier dichters opteren duidelijk voor een klassieke poëtica met een strakke opbouw van de gedichten, variërend van disticha, terzines en kwatrijnen tot vijfregelige strofes.
Joris van Hulle in De Poëziekrant
Stilte, verstilling, vertraging’ worden ‘scheppende krachten en helende vermogens’ toegedicht, die onze emoties, gedachten en waarnemingen zouden vernieuwen, via iedere dichter als ietwat priesterlijk medium.
NBD Biblion