Spiegels van verlies

Auteur: Luc Vanhie

In Spiegels van verlies neemt Luc Vanhie de lezer opnieuw mee op een bijzonder beeldrijke tocht door de natuur, die bijna wordt aanbeden: er heerst een windgod in de halmen van het graan. Een liturgie van eeuwenoud gefilterd licht.

De tocht loopt in vele richtingen. Langs de berg die loskomt uit de vensterloze muren van de lucht, met zicht op de horizon van kinderen die zich laven aan een kers in het gehemelte. De lezer waant zich bij momenten in de Himalaya, alsof hij er – in zijn eentje – rondtrekt en alle prikkels uitvergroot in zich opneemt.

Maar in elk landschap loopt iemand verloren. Want het schurend scheldwoord van een kettingzaag in een verkaveld bos bezingt een god van geld die niets ontziet. Waar laatst nog een stuk weiland was, rijst nu torenhoog de spraakverwarring.

Met voeten in de aarde en de vrees dat iets van groot gewicht voorgoed verloren gaat schrijft Luc Vanhie een bloemlezing van het verlies. Er rest alleen nog tijd voor een bijeengesprokkeld vers, een glimlach die zich aanbiedt uit het erfstuk van de ongevormde klei.

In deze gelaagde bundel, barstensvol prachtige beelden, wordt verlies bijna als overwinnaar herschreven.

Over de auteur

Luc Vanhie (Izegem, 1952) studeerde economie en filosofie. Hij publiceerde reeds zeven dichtbundels: Verwijdering (1981), Het huis (1983), Avondlijk (1983), Landschap met een komma (Uitgeverij P, 2014), Littekens (Uitgeverij P, 2015), Het klavier van de slak (Uitgeverij P, 2017) en Een bedelnap in het behang (Uitgeverij P, 2019).