Het uur van de wolf
In Het uur van de wolf zien en lezen, beleven we door woorden en beelden hoe het pijnlijke naakte lichaam een uitweg zoekt uit het strakke keurslijf. Elk orgaan brengt haar eigen opstandige, duistere, ingehouden zang. Het naakte zingt, weent en schatert. Het gebogen, verwrongen lichaam wil zich ontplooien. De gemartelde schoonheid dans en versteent. Het lichaam dwarrelt uiteen in fragmenten van beweging en trekt nasporen op de bladen van deze bundel.
Het uur van de wolf is een dans als ode aan de leegte, vastgelegd in verwrongen woorden en zwaarbeladen beelden. ‘Het lichaam als muziek gewikkeld in stilte die langzaam openbarst’, het ontroerende resultaat van de intense samenwerking tussen de dichter, danseres Emilie de Vlam en fotograaf Benn Deceuninck.
Knipsel
Steeds is er de hunkering
op het scherp van de snee,
de zucht naar bevrijding
uit het strakke keurslijf.
Bij elke beweging stuitert
het naar mijn oog toe kruipende lichaam
steeds meer in pijn gemetseld.
Een naakt dat plots even lijkt te bewegen
in een eeuwenoud schilderij.
Een naakt dat tegelijk weent en schatert
in één en hetzelfde onnavolgbaar,
onzegbaar gebaar.
Over de auteur
ANTOON VAN DEN BRAEMBUSSCHE studeerde Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen aan de VUB. Hij doceerde kunstfilosofie aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en is momenteel deeltijds professor Kunstkritiek aan de VUB. Bij Uitgeverij P publiceerde hij de dichtbundel Kant-tekeningen ( 2007).
jancorbeels – :
Deze bundel – deze ode aan de leegte – verdient meer dan aandacht. Want dit is poëzie: het ogenblik waarop de organen zingen op de rand der dingen.
De schaal van Digther
Van den Braembussche doet een opmerkelijke poging het abstracte en concrete, het psychische en fysieke, fantasie en realiteit te vangen in een creatief proces dat onderdeel beoogt te zijn van een soort ‘Gesamtkunstwerk.
Meander