Het graf van Federico
Honderd jaar geleden, op 5 juni 1898, werd Federico Garcia Lorca geboren in Fuente Vaqueros bij Granada in Spanje. Voor dichter Jos Stroobants was dit voldoende reden om zijn vijfde bundel, Het graf van Federico, in het teken van Lorca te plaatsen. 3 x 7 gedichten zijn het geworden: 7 klaagzangen in Het graf van Federico, 7 jaarwisselingen in Ongeschreven tijd en 7 maal muzisch in Een walsklavier. Stroobants’ verzen zijn rijk aan beelden en klanken, ze zijn erg zinnelijk geboetseerd, vaak zeer herkenbaar, dan weer mysterieus.
Een erg mooie bundel poëzie in klassieke taal voor de lezer van nu.
Kunstenaar Theo Humblet verzorgde drie mooie tekeningen.
Knipsel
Weer winter. Huivert. Schuift mij in en uit
en legt mij open als een landschap. Als
een glooiing, kaal van geen geluid.
Als de ascese van een trage wals,
een prikkeldraad van wind. De nevelfluit
van het seizoen maakt kwetsbaar elke hals
waarop de jonge jagers azen. Buit
als steeds onzeker en het blaffen vals
en hard met echo’s uit de verte. Huid
verdicht, maar binnenin beweegt iets smals,
iets haast nog niets, stilstaand, en wekt de bruid
in mij. Hij wil mij open, warm en mals.
Nog winter. Huiver. Kou op. Noch kruid
noch vogel roert zich. Alles wacht. Straks als…
Over de auteur
Jos Stroobants (Leuven, 1948) is verbonden aan de faculteit Economie van de K.U.Leuven. Verder is hij actief als toneelregisseur, acteur, recitant, musicus en componist. Hij publiceerde gedichten in o.a. Nieuw Vlaams Tijdschrift, De Standaard, Kruispunt, Ambrozijn en Muzisch Meerdaal. Van zijn hand verschenen reeds vier goed onthaalde dichtbundels: Kleefkruid op mijn lippen (1979), Zachter kan ik niet (1981), Blauwdruk van een brug (1988) en Tegen de tijd (1994). Zijn poëzie werd meermaals bekroond, o.a. in de wedstrijden voor de Jonge Vlaamse Dichtkunst (Poperinge), het Masereelfonds en de Boekenbeurs (1981).
jancorbeels – :
Over Het graf van Federico:
‘De harmonieuze zegging van zijn vroegere poëzie is nog steeds voorhanden en creëert bij momenten een sfeer van ingetogenheid en rust, maar tegelijk treedt nu een postmoderne mengeling van zelfbewustzijn en ironisering op de voorgrond, die deze poëzie alleszins ten goede komt. (…) Een bekroning van Stroobants als dichter.’ (Website Vlaamse Openbare Bibliotheken)
Over Jos Stroobants:
‘Jos Stroobants is een dichter die heilige lijnen uittekent en daarmee de neerslag laat zien van een helende kracht. Door de woorden in een klankspel te laten dansen, biedt hij een helder inzicht in dynamische processen die langzaam maar zeker de harmonie herstellen en de angst verdrijven.’ (Tertio)