Glimpen
Dagelijks noteert Paul Claes een gedachte naar aanleiding van persoonlijke belevenissen of van de culturele actualiteit. Hij noemt die notities Glimpen omdat ze in een flits de werkelijkheid onthullen. Beter dan lange beschrijvingen en uiteenzettingen tonen ze het leven zoals het is: een opeenvolging van telkens onderbroken ogenblikken. Beurtelings observaties, impressies, snapshots, reacties, bon-mots, aforismen, grappige uitspraken, kritische bedenkingen, ongezouten meningen, leesnotities en literaire roddels.
Deze tweets avant-la-lettre werden gepubliceerd in literaire en andere magazines, zoals Knack, De Brakke Hond en Nieuw Wereld Tijdschrift. Verzameld vormen ze een kritische tijdskroniek.
Knipsel
6 december • Mooi sinterklaasgeschenk. Dankzij de oude computer van Mon kan ik nog wat files van mijn gecrashte computer redden. Een ervan is:
TIEN REMEDIES TEGEN WRITER’S BLOCK
1. Moeders medicijn:Word maar nooit schrijver, jongen.
2. Hemingway’s eerste hulp: Drink je writer’s block weg.
3. Hemingway’s huismiddeltje: Jaag een kogel door je writer’s block.
4. Keats’ kunstmiddel: Ga dood eer je writer’s block krijgt.
5. Havel’s hint: Kies na je writer’s block een andere broodwinning.
6. Reve’s recept: Schrijf bij writer’s block nog eens hetzelfde boek.
7. Shakespeare’s specialiteit: Jat je intrige van schrijvers zonder writer’s block.
8. Mennes’ methode: Sample het writer’s block van je tijdgenoten.
9. Zwagerman’s zweetpoeder: Schrijf een boek over writer’s block.
10. Claes’ conclusie: Word literaire cameleon.
Over de auteur
Paul Claes (Leuven, 1943) studeerde klassieke, Nederlandse en Engelse letteren en communicatiewetenschap, doceerde in Nijmegen, Leuven, Gent en Antwerpen. Deze literatuurkenner, romancier, dichter, essayist, bloemlezer en vertaler is een van de veelzijdigste en vruchtbaarste auteurs van de Lage Landen. Hij ontving de Staatsprijs voor essay en kritiek (1991), Martinus Nijhoff Prijs voor vertaling (1996), Schrijvers van Nu-prijs (2001), ECI-prijs voor de roman De Kameleon (2002), Multatuli-prijs (2002), Franse Prix Ronsard (2011) en de Amerikaanse Adèle Mellen Prize (2012).
Nele Lambrichts – :
Paul Claes is zonder twijfel een uniek geval in onze literatuur. Kwantitatief heeft hij ondertussen een gigantische hoeveelheid publicaties op zijn actief (…). Even opmerkelijk is de veelzijdigheid van dat omvangrijke oeuvre. (…)
Claes is inderdaad vooral een gedachtendichter en een systeembouwer, die uitzonderlijk veel zorg besteedt aan de structuur van zijn werk. (…)
Ook in zijn meest oorspronkelijke gedichten presenteert Claes zich graag bij uitstek als een woordacrobaat, als een ongeëvenaard kenner van de wereldliteratuur, als iemand die op ieder ogenblik de gevleugelde woorden van anderen uit zijn mouw weet te schudden. Het getuigt van een uitzonderlijk vakmanschap, maar het lijkt ook een dwangmatige poging om de eigen emoties gecontroleerd en onpersoonlijk gestalte te geven. Poëzie is een scherm, een vorm van camouflage (…) De dichter wordt een schrijvende kameleon, en de lezer bewondert de vakkundig in elkaar gezette kwatrijenen en sonnetten, als in een terrarium van woorden.
Dirk de Geest, Poëziekrant
Nele Lambrichts – :
Als geen ander slaagt Claes erin de achterliggende betekenissen te ontrafelen. Dankzij zijn eruditie en zijn verbluffende literaire bagage weet hij verbanden te leggen, verborgen allusies en echo’s te herkennen en citaten en procedés in hun historische en literaire context te plaatsen.
Katelijne De Vuyst, Poëziekrant