Alle tijd is genoeg
In Alle tijd is tijd genoeg raakt dichter Jos Stroobants verschillende thema’s aan die allen met een dunne draad leiden naar het ervaren van de tijd. Afscheid nemen, achttien zijn, de seizoenen, liefde en schrijven kunnen allemaal verbonden worden met beleven, met ervaren, met ‘doorleven’ en dus met tijd.
Stroobants laat zien dat hij magistraal is in het werken met alliteraties, assonanties, herhalingen en klankbeelden, want op geen enkel moment hindert zijn vormelijk spel de lezing of de sfeer van het gedicht. Deze bijzonder knappe bundel werd bekroond met de prestigieuze KBC Poëzieprijs De Tijd in Vers (1999).
Enkele citaten uit het juryverslag tonen de grote dichterlijke kwaliteiten van dit werk aan: ‘vormvaste, mooie poëzie’, ‘sterke sonnetten’, ‘gevoelsvol, zonder sentimenteel te worden’, ‘origineel en boeiend’.
Knipsel
Achttien. Ik ben vergeten hoe het was.
Mijn moeders taal had mij nog niet gebaard,
mijn lichaam sprak niet helder. Later pas
begon de liefde, bracht mij traag in kaart
en stelde mij voorgoed te boek. Theater
leerde ik in afwachting, en bootste
na wat ik het meeste miste: water-
klare taal, muziek die ook de grootste
chaos in mijn lijf vertaalde tot
herkenbaar ik, verzoenbaar nu. Maar tijd
is mijn gezel geworden. Tijd is god
in wie ik mogelijk word. Hij zalft, hij bijt,
hij staat in mij geschreven, is mijn lot.
Achttien: ik was – onwetend – hem gewijd.
Over de auteur
Jos Stroobants (Leuven, 1948) is verbonden aan de faculteit Economie van de K.U.Leuven. Verder is hij actief als toneelregisseur, acteur, recitant, musicus en componist. Hij publiceerde gedichten in o.a. Nieuw Vlaams Tijdschrift, De Standaard, Kruispunt, Ambrozijn en Muzisch Meerdaal. Van zijn hand verschenen reeds vijf erg goed onthaalde dichtbundels: Kleefkruid op mijn lippen (1979), Zachter kan ik niet (1981), Blauwdruk voor een brug (1988), Tegen de tijd (1994) en Het graf van Federico (1998). Zijn poëzie werd meermaals bekroond, o.a. in de wedstrijden van de Jonge Vlaamse Dichtkunst (Poperinge), het Masereelfonds, de Boekenbeurs (1981) en De Tijd in Vers (1999).
jancorbeels – :
‘Het resultaat is intrigerend én blijvend, een bundel om beslist te herlezen.’ (LeesIdee)
‘Elk woord, elke zin, iedere gedachte zet je aan om deze bundel te lezen en te herlezen, zo vaak tot hij misschien zelfs een stuk van jezelf is geworden. Hoeveel meer kan een schrijver bereiken? Niets dan lof voor Stroobants.’ (De Vrijzinnige Lezer)
‘Als verheerlijking van leven, van wat de tijd in ons aan verrijking tot stand kan brengen, is deze bundel een niet te onderschatten aanwinst.’ (Kruispunt)
‘Een knappe verzameling verzen die ook stilistisch zeer sterk zijn.’ (Onze tijd)
Over Jos Stroobants:
‘Jos Stroobants is een dichter die heilige lijnen uittekent en daarmee de neerslag laat zien van een helende kracht. Door de woorden in een klankspel te laten dansen, biedt hij een helder inzicht in dynamische processen die langzaam maar zeker de harmonie herstellen en de angst verdrijven.’ (Tertio)