Verdwaalpalen
In prozaïsche gedichten vol zingende zinnen dwaalt een dichter door het verleden. De nostalgie is haast tastbaar, de heimwee naar het verleden overweldigend. Er is het vertederende geluk van een rozig gefilterde gouden jeugd. Er is het verdriet, want herinneringen zijn ‘een feest met afwezigheden’. In mooie, uitgesponnen verzen schrijft De Vos treffende beelden over de tijd dat zijn moeder op haar ziektebed lag: ‘Haar verf is niet droog, nog niet’. Dan regent het in de bundel.
Verdwaalpalen (Belijdenissen in blauw) is de verzachtende zalf en de blauwe plek, het is de zandzak en de stortbui. Omdat gedeelde troost meer heelt dan halve smart.
Knipsel
Letterlijk
Buiten wentelt grijs zich rond hardnekkige
bladeren, huivert door winterramen,
mijmert met het druilerige gruis van landerige
dagen in verzen van een klein beschrijf.
Daar, dichter in een sluimerende schaduw, dichter
bij spiegelschrift, dichter bij een bleek verlangen,
dichter in een nacht tot slapeloze koning te kronen.
Over de auteur
Frank De Vos (Antwerpen, 1956) is historicus, musicus, kunstenaar en schrijver. Hij was tevens DorpsDichterDoel van 2009 tot 2011, Hij publiceerde onder andere Infiniti (2007), In omstandigheden (2008), Trek de wind niet van de wieken (2009), Excisa (2010), Naamvallen in het ontheemde (2012), en Twijfelaars in bloei (2014). Verdwaalpalen (Belijdenissen in blauw) is zijn zevende dichtbundel.
Nele Lambrichts – :
Zoals in de vorige bij Uitgeverij P verschenen bundel is de reactie op ziekte en dood van zijn moeder een belangrijke drijfveer achter de gedichten van De Vos. Hij belijdt/verwerkt in verzen en in poëtische notities. Als een echte romanticus vlucht hij. En dan is het verleden een bruikbare aanlegplaats om te verwijlen.
Erick Kila, De schaal van Digther