Stambewaarders

Auteur: Jef Blancke

‘Niet het schaap maar de kudde maakt de herder.’ Dat is het credo van de stambewaarder als hij ’s nachts bij een lampje van 40 watt de vergeelde zwart-witjes vergelijkt met de kleurenfoto’s van de jongere generatie. Nu dijt uit naar toen, maar evengoed staat hij met zijn kleindochter voor de spiegelgekke bekken te trekken. Welke onzichtbare hand voert hier de regie van de klankband met geluiden uit het nu, vol met vroeger?

Vele zielen wonen in de borst van opa en hij kent al hun verhalen. Besmet door ‘het spin-Sebastiaan-syndroom’ wil hij ze allemaal doorgeven als eerste vrije mens en heerser boven God, die alles voor het eerst gezien heeft!

Samen op een bankje drukt hij oma opeens tegen zich aan en knijpt even in haar bovenbeen. ‘Een opa speelt een opa om eindelijk weer kind te mogen zijn.’

Tientallen aandoenlijke portretten in kleur worden vergezeld door even breekbare, wondere verhalen, want op de achtste dag had God de verteller geschapen en hem opa genoemd.

Over de auteur

Jef Blancke (Anderlecht, 1945) Pas op latere leeftijd waagde Jef Blancke zich aan de wereld van de schone kunsten. Maar bloemen die later bloeien, bloeien het mooist: de getalenteerde Blancke schrijft én schildert.

Bij Uitgeverij P verscheen een aantal schilderboeken: Jef (2005) met teksten van André Sollie, Mensen (2008) met gedichten van Lief Vleugels, Ooggetuigen (2013) dat resulteerde uit een samenwerking met Martha Heesen, Aangeraakt (2016) met prozagedichten van Joke van Leeuwen en Adem (2020) met gedichten van Gerda De Preter.