Stabat filius
Stabat filius. De zoon stond. Hij stond naast het ziekenbed van zijn stervende moeder, en denkt terug aan haar rijke leven. Een leven dat vertrekt als een lijn die richting zoekt, / en ze snelt voort / tot aan het eind. Ze loopt mee als de moeder in jurk en op klompen, iedere dag / over de verharde weg naar school gaat. Ze kronkelt omhoog als de wereld opengaat en de vrouw trouwt, een huis koopt, kinderen baart en moeder wordt. Een moeder die haar man en gezin innig liefheeft en met hen mee lijdt als ze moeilijke tijden doorstaan. Maar dan daalt de lijn: Er vertrekt een lijn / die neergang zoekt, / en bij jou vooral / verzet oproept. Ze trekt de moeder mee. De moeder vecht, maar het mag niet baten. Er loopt een lijn, / maar ze breekt. / Ze is gebroken. / Er liep een lijn.
Joris Iven schetst het aloude verhaal van de cirkel van het leven. Tot duidelijk wordt dat er geen betere woorden bestaan om een krop in de keel te krijgen. Afscheid nemen doet altijd pijn.
Knipsel
Dat het zo onwaarschijnlijk is,
dat het al vaststaat bij het begin,
de geur van babyzeep,
de poederig zachte huid.
Er vertrekt een lijn
die richting zoekt,
en ze snelt voort
tot aan het eind.
Over de auteur
Joris Iven (Diepenbeek, 1954) is actief als vertaler, theatermaker en dichter. Hij vertaalde eerder dichtwerk van Tahar Ben Jelloun, Nazim Hikmet, Sujata Bhatt, Charles Simic en Raymond Carver. Zijn toneelstukken De plicht van Pokowski, De klacht van Lawino, De repliek van Ocol en Over de schadelijkheid van tabak konden op veel bijval rekenen. Stabat filius is zijn negende dichtbundel.
Recensies
Er zijn nog geen reviews.