Rilkes cirkel

Auteur: Gerolf Van de Perre

De Apollotorso in het Louvre is ‘een brokstuk’, maar bekeken door Rainer Maria Rilke begint het te glanzen. Via beeldhouwer Rodin ontmoet Rilke niet alleen fysisch, maar ook via brieven de Vlaamse dichter Emile Verhaeren.

In een chic Parijs restaurant komen ze samen met de jonge Stefan Zweig en nog twee vakbroeders om de geesten over landsgrenzen heen te verenigen.

We schrijven 1913, maar een jaar later ligt Verhaerens Leuvense alma mater in puin… Dat stelt hun wederzijdse bewondering op de proef. De ‘voortsnellende’ Verhaeren, ‘profeet van snelheid en beweging’, en Rilke die stilstaat om de dingen te laten indringen of ‘het vliedende van Verhaerens weefgetouwen’ tegenover ‘het handwerk’ van de kantwerkster én van Rilke.

Als schilder onderschrijft Gerolf Van de Perre Rilkes vaststelling ‘zien is werken’. In een groot compositiespel met vijfenzeventig verbluffende schilderijen, een keuze aan verzen en citaten en eigen aantekeningen stelt
hij de twee hoofdrolspelers hier in hun cirkel voor.

Over de auteur

Gerolf Van de Perre (1965) maakte als schilder een eerste aantal eigensoortige graphic novels tijdens en na een verblijf in Beijing (1999- 2001). Hij verwerkte daarin de ervaring van de grootstad in volle verandering. Dat de dichter Rainer Maria Rilke dat 100 jaar eerder over Parijs deed in zijn roman Aantekeningen van Malte Laurids Brigge, was aanleiding om van een aantal aantekeningen een geschilderde adaptatie te maken: Dichter in de massa (2010). In Rilke verdiepte Van de Perre zich verder in een eerste graphic essay, met eigen tekst naast schilderijen: Spiegel-beeldessay (2015). Intussen bleef hij op een eeuw afstand,het verleden representeren: in Gewonde stad (2014) de oorlogsvernietiging van Leuven, in Le grand Meaulnes revisited (2016), de succesroman uit 1913 van Alain Fournier, die in de eerste oorlogsmaanden sneuvelde.