16,50

Nordeste

Auteur: Magda van den Akker

Overal waar Junko Yamada komt, haalt ze haar pennetjes boven en begint ze de wereld om zich heen te tekenen. In Pakistan, Frankrijk, Brazilië of in haar eigen land, Japan. Ontelbare uren later blijken die duizenden fijne lijntjes een net waarin zij die wereld gevangen heeft.

Toen Magda van den Akker, lusofiel en oriëntalist, op een heldere morgen in de Nordeste van Brazilië deze Japanse tekenares ontmoette, glimlachten de goden. Orixa’s? Kami’s? Nossa Senhora da Aparecida? Allemaal hebben ze geglimlacht.

Hoezeer Van den Akker onder de indruk kwam van de hartelijkheden van de lokale, ‘arme’ bevolking, schreef ze neer in een originele prozabundel vol met bezielde anekdotes. We lezen in Nordeste ontroerende getuigenissen van ontmoetingen met figuren als Dona Jozefa, houtsnijder Dezinho en benedictijn Dom Félix.

Junko’s pentekeningen – bomen, kerken en mensen – en Magda’s ontmoetingen in Olinda (Pernambuco) en Teresina (Piauí) schetsen een mooi dubbelportret van de Nordeste.

Knipsel

Ooit films gezien over het vreemdelingenlegioen? Je weet wel, soldaten in zandkleurige uniformen, met van die lappen aan hun kepie om hun geschoren nekken te beschermen tegen de schroeiende woestijnzon. Dat is mijn eerste beeld van Junko: een dappere soldaat in dienst, ja van wat? – van de kunstgoden misschien. Ze zat op het grote binnenterras van de Sé van olinda, in de blakende zon en was bezig het weidse uitzicht over de oude stad en de zee daarachter tot een woud van pennenstreekjes te herleiden.
Het model zonnehoed dat ze droeg kan ik me niet meer herinneren, opgetogen als ik was over de witte lap (een soort handdoek denk ik) die haar nek en schouders bedekte.
Geen wonder dat ik haar meteen herkende.
Ze bleef nog enige tijd rustig verder tekenen en wat ik zag was de misschien wel typisch Japanse combinatie van plichtgetrouwe toewijding aan haar taak en een algehele onbezorgdheid over haar eigen grappige voorkomen.
Ze was geconcentreerd bezig die duizenden lijntjes waaruit al die bomen, kerken en daken bleken te bestaan op papier te krijgen. Toen keek ze op van haar werk en herkende mij ook.
Tereza, die verder de berg af, bij het Seminarie, haar kleurige lappen aan passerende toeristen aan het verkopen was, had ons over elkaar verteld.
Nog eventjes eerst dit afmaken, ik kom zo bij u zitten. Ze keek naar de stenen bank in de schaduw, tegen de kerkmuur.
Ik ging braaf zitten, de blik op het tafereel met de vlijtige legionair, alle tijd van de wereld, vakantie.
Ze bracht haar tas mee naar de bank en haalde er albums uit met foto’s van vroeger werk. Het noorden van Pakistan, Chinese landschappen, een dorpje in de Auvergne…
De koster van de kathedraal kwam Junko zeggen dat het hem speet, maar dat het sluitingstijd was. het was middag en knalheet. Ze ging naar huis, naar haar man, maar eerst even Tereza dag zeggen.
Ik heb een nieuwe vriendin, het is een Japanse, ze heet Junko en tussen jullie zal het ook wel klikken, had Tereza voorspeld.
Ze lachte toen ze

Over de auteur

MAGDA VAN DEN AKKER (Lembeek, 1943) werkt voor Gulliver, het boekenprogramma van Radio 1. Ze schreef Het China van Gaspar (1989, bekroond met de debuutprijs) en Het echte goud (1990). JUNKO YAMADA (Tokyo, 1950) leefde samen met haar echtgenoot, de schilder Shun-ichi Yamada, vele jaren in het buitenland, waar zij telkens opnieuw haar nieuwe 027aomgeving in pentekeningen vastlegde. Die tekeningen werden tentoongesteld o.a. in de National Art Gallery in Islamabad en in de Shiseido Gallery in Tokyo en gepubliceerd: Hini Village - Living in Hunza, Un petit village d'Auvergne en The People of Olinda and their life. Vandaag woont en werkt ze in Furuyatani-machi, een dorp in de buurt van Kanazawa.

Recensies

  1. :

    Over Het China van Gaspar:

    ‘Een kleurrijke, persoonlijke historische roman, (…) een knappe mozaïek van personen en culturen, een krachtig en meeslepend verhaal.’ (Knack)

    ‘Haar meer dan verdienstelijk debuut is een merkwaardig debuut geworden.’ (De Rode Vaan)

     

SKU: 300 Categorie: Tag: