16,00

Lichtgezichten

Auteur: Jan van meenen

Lichtgezichten rijft je met een lieflijk briesje wind zachtjes binnen in la bella Italia en andere mooie plekken. De dichter heeft oog voor het ludieke en de schoonheid van het eenvoudige. Een fietser ‘die haast belachelijk voor een stoplicht wacht, met ver in het verschiet een oprijlaan van wijdte’ passeert niet onopgemerkt. De maan wordt ‘een kaatsbal met geschaafde wangen’ en de golven ‘rollen hun spieren’. De gedichten zijn ingetogen, maar niet verlegen. Zacht, maar niet zweverig. Ze zijn als een heerlijk geurende lentesoep, net op temperatuur.

“De poëzie van Jan van meenen steekt vol aarzelende schoonheid, bewust kleingehouden voor het geweld van grote woorden. De dichter loopt aan de hand van Giotto en stofstuift puinpijn uit zijn longen. Taalrijk gaan de geruchten. Van mond tot mond. En over dit alles ligt, lipzacht, een lila opgewonden licht. In de poëzie van van meenen sterven de dichters niet, ze verstillen zoals reigers gaan. Zoals letters als libellen keren in het wit.” (Paul Rigolle)

Knipsel

De nacht is vuurwerk dat is blijven hangen:
sprankelend wit. Zwart dat vol leven zit
vol lustige vermenigvuldiging.
De maan, een kaatsbal met geschaafde wangen.
Alles is heden. Verleden. Zou ook toekomst
kunnen zijn. Want verder schrijven wil het meer,
de droom waarin we drijven.

Over de auteur

Jan van Meenen is leraar Nederlands en Dramatische expressie. Eerder bracht hij de bundels Aarzelend gedicht en Weerwerk uit. Hoewel geen veelschrijver , duiken geregeld gedichten van hem op in tijdschriften en tal van bloemlezingen. Met Lichtgezichten wil hij –in weerwil- lieflijk tegen het leven aan blijven kijken zolang het zont, zolang het blijft.

Recensies

  1. :

    Over Lichtgezichten:

    Zelden las ik in onze taal een mooiere verwezenlijking van literatuur als therapie voor lezer en schrijver.
    Leesidee

    De lezer ervaart deze poëzie als “zinderend zintuigelijk”. De gedichten zijn van een zeldzame puurheid en worden gedragen door een onbevangen manier, een intensiteit van kijken, essentie waar we uiteindelijk allemaal naar op zoek zijn.
    De schaal van Digther

    Zijn werk trekt de imaginaire grenzen over en strijkt neer waar de muze hem brengt (…). De dichter gaat op reis, vanachter zijn schrijftafel wordt hij de te volgen gids.
    De Auteur

    Van Meenen ontwerpt een woordenlandschap vol neologismen waarin vooral wordt gefocust op het licht. (…) Het licht zet de verzen in kleur, uitbundig aanzwellend, soms in zijn volheid gesuggereerd vanuit het tegenlicht, dan weer verstild en verstillend.
    Poëziekrant 

    Door de klankwaarden van de samenstellende delen van het ongewone substantief ‘lichtgezicht’ drukt de titel van deze bundel de bijzondere relatie van licht met zicht uit. (…) Met de tweevoudige kruisstelling en het loslaten van de gewone zinsbouw heeft Van Meenen de gereedschapskist van de dichter gebruikt. Deze kunstgrepen hebben een vervreemdend effect en precies daardoor rukt de taal van een dichter de lezer los van zijn gewone denk- en observatiepatronen. (…) Lichtgezichten is een bundel om traag te lezen en te herlezen.
    Meander

    Van meenens 55 op vlak van lengte, regelbreedte en aantal strofen verschillend geformuleerde gedichten volgen elkaar schijnbaar naadloos op. (…) Niet bang om van seksisme te worden beticht, zou ik Van meenen een vrouwelijke en muzikale dichter willen noemen.
    Jacob Baert in Ambrozijn

    Van Meenen ontwerpt een woordenlandschap vol neologismen waarin vooral wordt gefocust op het licht In een wisselende setting die de lezer onder meer meevoert naar Italië en Portugal, maar even vaak nadrukkelijk dicht bij huis blijft, zet het licht de verzen in kleur, uitbundig aanzwellend, soms in zijn volhoud gesuggereerd vanuit het tegenlicht, dan weer verstild en verstillend.
    Jooris van Hulle in De Poëziekrant

     

SKU: 272 Categorie: Tags: ,