€ 20,00
Krassen in wat was
In deze bloemlezing Krassen in wat was getuigt Marcel van Maele van zijn superieure dichterschap. Inleider Bart Vonck schrijft: ‘Van Maele weeft zijn fascinerend web. Hij zet de glinsterende draden met briljante precisie neer. De taal, de ‘boodschap’ vlucht uit de beklemmende wetten van de maatschappij en zoekt via ingenieuze strategieën in zichzelf naar de minimale afstand die haar van de wereld scheidt.’
Doorheen zijn hele werk ruimt Marcel van Maele plaats voor de twijfel.
De twijfel is een vorm van zelfbewuste bescheidenheid die de dichter uiteindelijk voor al te veel retoriek behoedt. Uiteindelijk, in zijn tot op heden laatste bundel, wordt de twijfel neergesabeld door een besef van nietigheid. Dat besef leidt echter niet tot verbittering want de verbeelding helpt hem daarover heen. Krassen in wat was, het vierde deel in de Parnassusreeks, is een bijzonder knappe – door de dichter zelf gemaakte – selectie.
Knipsel
Blakend van gezondheid
blozend van schaamte
rijdt de tijd
in deze bloeiende slachttijd op en neer.
Met flarden vlees ’n homp honger stillen,
met ’n beker bloed de dorst.
Bij iedere halte: overstappen,
bij ieder licht: overleven.
Dat is geen veelbelovend begin
voor dat veelbelovend leven.
Zie hoe het reeds duistert in de hand,
hoe het licht zich zoekt,
hoe lachende leugens
heel even
de gesluierde waarheid beroeren.
Blakend van gezondheid,
blozend van schaamte
stopt de tijd en valt uiteen.
Over de auteur
Marcel van Maele (Brugge, 1931) is auteur en plastisch kunstenaar. Op zijn veertiende begint hij een zwerversleven dat hem als wereldburger doorheen een dertigtal landen en ontelbare beroepen loodst: van bordenwasser tot VN-vrijwilliger in Korea (1952 - 1953). Hij vestigde zich in 1956 weer in België maar woonde nooit lang op hetzelfde adres. Zijn marginale levenswijze en non-conformistisch gedrag maakten hem intussen in de Vlaamse literatuur tot een haast legendarische figuur. De samenleving heeft dan ook nooit goed raad met hem geweten: zo werd hij meermaals gearresteerd en/of aan de psychiatrie toevertrouwd. Van Maele publiceerde een 25-tal dichtbundels, 3 toneelstukken en 4 romans. Zijn werk werd o.a. bekroond met de Dirk Martensprijs voor poëzie (1966), de August Beernaertprijs (1996) en de Arkprijs van het Vrije Woord (1972).
jancorbeels – :
‘Vierde deel in de vakkundig, zelfs ronduit schitterend uitgegeven ‘Parnassusreeks’ van Uitgeverij P. (…) een uitgebalanceerd en representatief geheel. (…) De dichter is uitgegroeid tot een rots in de branding der letteren, een stem uniek in onze literatuur.’ (LeesIdee)
‘En in de Vlaamse poëzie is die nooit melodieuze, maar in essentie nooit dissonerende stem van Marcel van Maele volstrekt herkenbaar en uniek.’ (Paul de Wispelaere bij de voorstelling van Een rechthoek op het verkleurd behang)
‘Een indrukwekkend boek. Ik ben er persoonlijk blij en verguld mee.’ (Benno Barnard aan Marcel van Maele op een postkaart)
‘Ik kan alleen iedereen aanraden deze gedichten te lezen. Dit is de taal van een dichter die kerft en snijdt, zalft en genadeloos onthult, soms verrassend de tederheid loslaat en ontroert. Een niet te missen bundel gedichten, mooi uitgegeven. Een juweeltje.’ (De Vrijzinnige Lezer)