Het proefkonijnencarnaval

Auteur: Joke Prinsen

Liefde is niet statisch. Zij ademt in, ademt uit. De longen leeg? Nog is er zuurstof in het lijf. Denk: wij zijn stof, een onooglijk korreltje op een eindeloos strand. Maar: zonder zand geen zeetapijt… Lapis. Zwart. Licht floept weer aan! Dichtgeknepen gatskaken knallen open: Zot Polleke blijkt een oude priesteres, eeuwig jong. Na de flonkering in de stroom van Laurence Vielle, na de vuurdoorn in de taal van Annemarie Estor: een ravissant minnestreeldebuut, een ‘muziekdoosziel’, streetwise en fel intelligent, ‘wiggelpiggel’ én verheven. Een lumineuze reuzinnendochter die ons aanspoort om je lichtbel te ontsteken voor je tot stof weerkeert. Zet dus die bloemenkeel open, bruis en
suis, dans tegendraads met haken en sterrenogen. Sta jezelf toe te struikelen. Ellende dof? Hier die hand: ‘laat ons kosmisch hinkelen, laat de wereld rinkelen’ – hop! Tot ook de wereld valt onder de wolken en de maan zich van haar verwijdert in blauwe kringen.

Peter Holvoet-Hanssen

Over de auteur

Joke Prinsen (1982) studeerde Germaanse Taal- en Letterkunde aan de UA. Na deze studies ging ze als vrijwilliger naar Belfast, Noord-Ierland, waar ze bleef om als maatschappelijk werker aan de slag te gaan in het jeugd- en gemeenschapswerk. Sinds 2012 werkt ze in Antwerpen als taalleerkracht. In haar schrijven weerklinkt het spanningsveld tussen de gewenste wereld en wat is. Daartussen neigt Joke naar regenbogen: ze bekijkt het leven steeds door een absurdistische en sterk op de taal gerichte bril. Ze debuteerde in het Reveilboek van 2020 met twee gedichten en verscheen al met een klankgedicht op de website van De Groene Amsterdammer (2021, ‘zo spreekt de zee’). Ze schreef teksten in opdracht voor Stormkop en Tutti Fratelli. Reeds drie keer werd een gedicht van haar opgenomen in het jaarlijkse Poemtata boek. In 2023 beëindigde ze met vrucht de opleiding poëzie aan de Antwerpse Schrijversacademie; haar manuscript kreeg lovende recensies van de juryleden. Het proefkonijnencarnaval is haar debuut.