ISBN

978-94-92339-88-1

Paginas

64

Publicatiedatum

19/05/2019

 24,95

Heerlijk lijf – Belle Chair

Auteur: Michael Bastow Patrick Lateur Emile Verhaeren

Groots lichaam van de vrouw ten toon in glorie!” Het vrouwelijk naakt, sensualiteit, verleiding en lijfelijkheid: het zijn niet direct thema’s die we associëren met de poëzie van Emile Verhaeren (1855-1916). De bundel Belle Chair werd in 1931 postuum uitgegeven en mag dan ook beschouwd worden als een buitenbeentje in het oeuvre van de dichter. Hier geen gevoelige verzen over de verheven liefde, maar wel een ophemeling van het vrouwelijk naakt.

Het is de eerste maal dat deze bundel van Verhaeren in het Nederlands verschijnt en heeft als titel Heerlijk Lijf meegekregen. De vertaling is van de hand van Patrick Lateur. Met al zijn taalvaardigheid is hij er in geslaagd om de kracht en het ritme van de verzen op sublieme wijze weer te geven.

De poëzie van Verhaeren leent zich in het bijzonder tot plastische verbeelding. Speciaal voor deze uitgave creëerde de Britse kunstenaar Michael Bastow een hele reeks aquarellen die samengaan met de verzen van Belle Chair – Heerlijk Lijf. Het is een intense tango geworden waarin de kunstenaar en de dichter mekaar gevonden hebben.

Knipsel

Over de auteur

Emile Verhaeren (1855-1916) is een Belgisch Franstalig dichter en geldt nog steeds als een van de grote namen uit de wereldliteratuur. Tijdens de jaren 1900 was hij de dichter bij uitstek van de moderne tijden. Hij is vooral bekend met zijn poëzie van de grootstad, zijn reeks over het Vlaamse land en zijn liefdespoëzie. Belle Chair – Heerlijk Lijf werd in 1931 postuum uitgegeven met illustraties van Aristide Maillol. Het is een vrijmoedige bundel waarin Verhaeren de lof zingt van het vrouwelijk naakt. 

Michael Bastow (° 1943, Bideford) is een Brits internationaal gerenommeerd kunstenaar die vooral gekend is als tekenaar van het vrouwelijk naakt. Hij leeft en werkt in Parijs en Malaucène, waar hij de Saint-Alexis kapel decoreerde. Hij stelde o.m. tentoon in Parijs, Malaucène, Buenos Aires, Londen, Brussel, Antwerpen (De Zwarte Panter) en illustreerde het werk van Hugo Claus, Roland Topor, Marie Binet en Roger de Neef. 

Patrick Lateur (°1949, Beveren-Leie) publiceert dichtbundels, vertalingen en bloemlezingen. Hij is lid van het Guido Gezellegenootschap en de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal en Letterkunde. Voor zijn Iliasvertaling ontving hij in 2013 de Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap voor Letteren en voor zijn Odysseevertaling de Homerusprijs van het Nederlands Klassiek Verbond 2017. Hij werkt momenteel aan een vertaling van Aischylos.

Recensies

  1. :

    Lateur bevrijdt de gedichten van elke rijmdwang, zonder daarbij de oorspronkelijke betekenis en zeggingskracht ervan uit het oog te verliezen. Zo respecteert de vertaler, waar nodig en aangewezen, het visuele aspect van de oorspronkelijke Franse versie: meer dan eens doorbreekt Verhaeren de klassieke strofeopbouw om op die manier woorden of deelverzen te expliciteren. Lateur volgt hierin de dichter op de voet, maar weet aan de andere kant zijn Nederlandse versie een eigenheid te verlenen die van zijn gedichten als het ware autonome artefacten maakt. Lateur schuift met de woorden, laat een ander, origineel en vernieuwend licht schijnen over de erotische verzen van Verhaeren. Een voorbeeld hiervan vindt de lezer reeds in het openingsgedicht Vision dat aanvangt met deze verzen: “A l’heure où sur l’étang les lumières s’attardent, / Sans être vus, sous les branches, mes yeux regardent / Passer, splendide et clair, dans un sentier perdu / Ton corps”. In Lateurs vertaling luidt het zo: “Lichten laten op zich wachten op het meer, / ongezien onder het takwerk zien mijn ogen / je lichaam glanzend, helder glijden langs / een schuilpad”. Effenaf schitterend: “un sentier perdu” wordt hier in het Nederlands “een schuilpad”.

    Jooris Van Hulle, Kunsttijdschrif Vlaanderen

  2. :

     Alle lof gaat naar de realisators van deze bundel, de eerste in het Nederlands dankzij Patrick Lateur die als geroutineerd vertaler schitterend zijn taak volbracht, los van het dwingend rijm van Verhaeren maar nauw aansluitend bij de juiste betekenis en met aandacht voor ritme en klank van de goed gekozen woorden. Niemand doet het hem na op zo’n voortreffelijke manier. Reeds met zijn vroeger vertaling van De Veerman van Verhaeren bewees hij ten volle zijn kunnen en werd zijn vertaling terecht bovenaan het lijstje geplaatst met de vele vertalingen van dit iconisch gedicht.

    Paul Servaes, Publi-Nieuws

  3. :

    Tegelijkertijd verscheen bij uitgeverij P in Leuven een handelseditie van de bundel, gedrukt op 425 exemplaren. Deze uitgave bevat alle gedichten van Belle Chair, de Nederlandse vertalingen ervan door Patrick Lateur en 21 reproducties van aquarellen van Michael Bastow. Lateur vertaalde de titel van de bundel als Heerlijk Lijf, een prachtige taalvondst die alle recht doet aan de zinnelijkheid van de oorspronkelijke titel.

    Patrick Auwelaert, De Doorbraak

  4. :

    Bastow staat onder meer bekend voor zijn illustraties voor boeken, dichtbundels en bibliofiele uitgaven van auteurs als Hugo Claus, Roger De Neef, Freddy De Vree, Roland Topor en Françoise Héritier.

    Verhaerens Belle Chair sprak door de jaren heen tot de verbeelding van verscheidene schilders en werd na 1931 meermaals opnieuw uitgebracht in luxueuze edities, telkens met werk van andere kunstenaars.

    Deze gedichten doen niet gedateerd aan qua vorm en beeldspraak, ze zijn een verademing van natuurlijkheid en harmonische hartstocht. De lichamen zijn nog vleselijk, wulps en echt, imperfect wellicht naar hedendaagse normen.

    De doorleefde intimiteit en de oprechte hartstochtelijke bewondering die Verhaeren en met hem Bastow en Lateur geheel vervullen, prikkelen om meer dan een reden, in beeld en woord.

    Virginie Platteau, Poëziekrant