De gevoelige plaat
In vier luiken legt Hilde Pinnoo haar beelden vast in inkt, haar pen hanteert ze als een camera. Als door de lens van de fotograaf registreert ze haar taferelen, evoceert ze een pauze in de voortdurende beweging. Zien is zijn, de afstand van de dichter tot haar object is niet groter, noch kleiner, dan die van de fotograaf.
Binnen de vier categorieën – Portretten, Groothoek, Clair-obscur en Polaroid – verbeeldt Pinnoo een werkelijkheid die, zoals dat steeds gebeurt, geduid en gewogen wordt door de keuze van focus, achtergrond, compositie, klankkleur. In Polaroid brengt ze gedichten als snapshots, geen Poetry Slam maar eerder Poetry Sweep, met gloeiende intonatie en elegante ritmiek.
Knipsel
kijk zoals je keek – en zoals
ik ongetwijfeld keek naar jou –
geen blik van jou die mij nog
toebehoort, geen zin ligt nog
te wachten op mijn lippen
zie mij aan en hou ons vast
in de beschutting van een boom,
neem onze vingers in je handen
en laat ze zoeken, ontsteek
mijn merg met je koorts
beklijf mij, zie mij gaan,
geen strobreed verder, niemand
dan mezelf in de weg
verwees mij, niet meer wie
ik was maar hoe ik ben verleefd
zie mij staan en draag me, kleef
mij aan, rafel mij uit, verteer
het winterslapen, gebeur mij niet
maar sneeuw me, dicht mij
wit en wis geen spoor
Over de auteur
Hilde Pinnoo (Brussel, 1962) woont in Dilbeek en werkt in de financiële sector. Ze studeerde theologie en toegepaste economie aan de K.U.Leuven. Eerder verschenen bij Uitgeverij P Dichter dan mist (2005) en Zonder testament (2008).
jancorbeels – :
Zo subtiel vormen ze elkaars oppositie dat de achteloze lezer ze over het hoofd ziet; maar de savoureerder zal in het exquise gerecht net dit vleugje kardemom proeven dat zo heerlijk contrasteert met de kruidige pepersmaak.
Meander