De gestrande hond & andere gedichten
Naar de geest en de vorm is Joaquín Silva’s poëzie, met haar vitalistische inspiratie en haar voortdurende grensoverschrijdingen (in letterlijke en figuurlijke zin) dank zij procédés als de schijnbaar chaotische opsomming en onverhoedse gedachtenassociaties waardoor lyrische bevlogenheid kan omslaan in de meest abrupte alledaagsheid, verwant aan die van de Chileen Pablo Neruda en de Spanjaard Rafael Alberti. Wie met de oude Spaanse epiek vertrouwd is, zal in bepaalde gedichten ook trekjes herkennen van de laat-middeleeuwse romances.
Maar ook zonder die literaire referenties hebben deze gedichten een zo overrompelende toegankelijkheid dat ze geen verdere uitleg behoeven. Ze dateren merendeels uit de beginjaren ’90, toen Silva in Brussel verbleef. Hij kwam er tot een soort van zelfbevrijding en vond er zijn eigen taal en thematiek. Dat verklaart meteen zijn liefde voor onze hoofdstad en zijn talrijke verwijzingen ernaar in gedichten als Anamaria, schilderend / De zon van Schuman / De maan van Schuman / Het feest / De tuin van Jan Baptist Houwaert enz. De in deze bundel opgenomen verzen zijn dus niet alleen toegankelijk, maar ook herkenbaar voor iedereen die Brussel wat kent. Stefaan van den Bremt zorgde voor de knappe vertaling en een uitstekende inleiding.
Knipsel
In het park nemen de mussen een bad, die vogeltjes
die je haast niet ziet,
in een plas klapperen ze met hun veren,
schateren in het water,
wensen mekaar goede morgen,
groeten het licht dat nadert.
En ik die voorbijloop
kan niet blijven
om zoals de mussen in de plas
mijn vleugels wakker te schudden,
ik kan mij niet overgeven
aan de koude vlam van deze ochtend
vlak bij de mussen,
poedelend
in dat beetje water van gisteravond,
poedelend in het licht
dat al scheert over het park.
Over de auteur
Joaquín Silva werd in 1957 geboren te Ourense (Galicië, Spanje). Na een mislukt ontwikkelingsproject in Guinea belandde hij in 1990 in Brussel, waar hij naar eigen zeggen zijn echte thematiek vond. Tal van gedichten klinken dan ook als een hommage aan het kosmopolitische karakter van onze hoofdstad. Sinds 1997 is Joaquín Silva in zijn geboortestad werkzaam als leraar filosofie, Latijn en literatuur. Hij schreef tot nu toe een zestal poëziebundels. Stefaan van den Bremt (Aalst, 1941) is naast een uitstekend dichter ook een gereputeerd vertaler. Zo werkte hij mee aan de grote Octavio Paz-bloemlezing Verhaal van twee tuinen. Hij ontdekte Joaquín Silva's poëzie en maakte er een meesterlijke vertaling van.
jancorbeels – :
‘Alleen al door de vele verwijzingen naar Brussel lees je deze gedichten geïntrigeerd en geboeid.’ (Kreatief)