Publicatiedatum

20/04/2018

ISBN

978-94-92339-55-3

Paginas

64

 20,00

Brief aan de geliefde omtrent de dood

Auteur: Jean-Pierre Siméon Lucienne Stassaert

Simeons’ Brief aan de geliefde omtrent de dood getuigt van een indringend tijdsbesef. Een belichaamde tijd die samenvalt met een gevoel van dreiging op de achtergrond, die geleidelijk toeneemt, alsof de geliefde aan een dodelijke ziekte zou lijden. Dit alles wordt gesuggereerd naargelang de gedichten zich meer en meer over de vergankelijkheid der dingen uitspreken.

Wat in de kiem een lamento had kunnen worden, verkrijgt aldus een geheimzinnig perspectief. In de woorden van Simeon: Een gedicht is woede of melancholie, want het is vanuit het wilde binnenste/ zwaar van bloed/ met een moeizaam verkregen adem/ dat ons een spraak is gegund.Hij toont zich een gepassioneerd voorvechter van het recht op emotie in de pozie. Want zonder emotie blijkt ze onvruchtbaar. Het gevolg van zijn betoog is pozie au plus prs de la vie en deze magische bundel vol prachtige metaforen.

Knipsel

Laten we ons verwijderen mijn liefste
van het slib dat de voeten vastdrukt
niet om een elders te beleven
van purper en goud
maar om met fijn gehoor te peilen
waar de stap juist klinkt
als hij op de nachtelijke plaveien loopt
van onze levens

we weten van kindsbeen af
in tranen opnieuw hernomen
van de blindemansspelletjes in de golven
dat het mooie
nergens lang blijft duren

(fragment)

Over de auteur

Dichteres Lucienne Stassaert vertaalt op onnavolgbare wijze de veelbekroonde dichter Jean-Pierre Siméon (Parijs, 1950), meester van de metafoor en de exuberante beeldspraak. Hij won o.m. de Prix Antonin Arnaud, de Prix Guillaume Apollinaire en voor deze Brief aan de geliefde omtrent de dood ontving hij in 2006 de Prix Max Jacob. Siméon is mede-organisator van het festival Les Langagières à la Comédie de Reims en sinds 2002 is hij artistiek directeur van Printemps du poètes. Ook zetelt hij in de redactie van verschillende tijdschriften. Zijn spraakmakend essay La poésie sauvera le monde (2017) is een felle verdediging van het recht op emotie en engagement in de poëzie.

Lucienne Stassaert (Antwerpen, 1936) is kunstenares, schrijfster en vertaalster. Eerder gaf ze al Als later dan nog bestaatKeerpuntDrempeltijd, Nabloei en Zangvlucht uit. Ze maakte geprezen vertalingen van Dickinson, Plath en Hadewijch. Haar picturaal œuvre werd in 2012 beschreven door Roger de Neef in Meervoud van blauw (Uitgeverij P).

Recensies

  1. :

    Ook in Nederland zijn er dichters met een afkeer van leestekens. Wie van hun werk houdt, zal wellicht ook belangstelling hebben voor deze vertaling. Naast de vertaling staat de oorspronkelijke Franse tekst.

    Dr. E.P. Verstegen, NBD Biblion

  2. :

    Wat direct opvalt is de niet aflatende beeldspraak in de gedichten, dikwijls treffend, vaak raadselachtig en niet zelden onbegrijpelijk. (…)

    De eerste gedichten gaan over de liefde en de sterfelijkheid in het algemeen, maar naarmate men verder leest, worden ze persoonlijker, richten zij zich meer op de geliefde, over hun kortstondige aardse relatie en tenslotte over de dood van beiden. Die opbouw geeft de bundel de spanning die hij nodig heeft; ondanks de moeite die het lezen van deze poëzie vergt, wordt men toch voortgezogen naar de ‘climax’. Deze is niet schokkend of lamentabel, eerder troostrijk en aanvaardend. (…)

    Paul Roelofsen, Meander