Publicatiedatum

21/04/2018

ISBN

978-94-92339-54-6

Paginas

64

 17,00

Aanmoederen

Auteur: Anne Meerbergen

Warm, innemend en volstrekt ontroostbaar. Al te vaak worden moeders opgehemeld. Ze verdienen meer, moeten van hun sokkel gehaald worden. Dat maakt ze boeiend, geeft ze het lijf waarmee ze moeder werden terug. Want ze zijn moeder tot voorbij navel en nagelriem.

En daar begint het pas echt.

Aanmoederen dicht eerlijk, ontroerend en confronterend over symbiose en afstand tussen moeder en kind. Over boterhammen smeren, en de staat van het beleg. Naast elkaar op de bank zitten en zwijgen, heup aan heup. Hoe binnen haar het knarst, en het oeverloze onderons in mij. Het wachten op vermoedering.

Aanmoederen is een handleiding, een voorhamer en een zwachtel. Een overdonderend debuut.

Knipsel

hoe ze klonk ben ik
vergeten

mocht ik haar
op straat ontmoeten
ik zou knikken

met hoofd en knieën
en al wat sleept

ik zou mijn moeder vriendelijk
teruggeven

haar leeggoed in tassen stoppen
het statiegeld ontvangen
niets van vroeger vervangen

Over de auteur

Anne Meerbergen (Ukkel, 1954) werkte reeds samen met beeldend kunstenaar Raphaël de Bois, volgde Literaire Creatie in Ekeren en poëzie aan de Schrijversacademie in Antwerpen. Ze publiceerde gedichten in o.a. Gierik en Meander.

Recensies

  1. :

    Er schuilt een zoete bitterheid in deze weloverwogen verzen. De ik voelt zich solidair met de moeder waaruit ze is voortgekomen. Moeder en kind leven door het beklemmende gevoel van symbiose (on)bedoeld in een staat van beleg, omdat ze elkaar gevangen houden in hun verlangen naar verbondenheid én onafhankelijkheid. Meerbergen speelt in eenvoudige bewoordingen subtiel in op de onderliggende gevoelservaringen en gewaarwordingen die in het onderlinge contact tussen moeder en kind ontstaan en groeien.

    Door alle verlies heen is er hoop, beleving van gezamenlijkheid en vertrouwdheid, hoezeer de een ook ten diepste een vreemde voor de ander zal blijven. Meerbergen heeft in deze debuutbundel haar eigen ervaringen over de ambivalente gevoelens tussen moeder en kind op een universeel niveau weten te brengen. Ze heeft een bundel geschreven die veel herkenning zal oproepen.

    Johan Reijmerink, Meander

  2. :

    Knap debuut

    De uitzonderlijke debuutbundel van Anne Meerbergen is veel meer dan een retroactief poëtische dagboek. Hier geen huilerige terugblik op een ‘ongelukkige’ jeugd, maar een analytische, ironische, ook milde weergave van twee generaties moederschap: de moeder én de dochter van de moeder als zij op haar beurt is. (…) Poëzie ligt voor het rapen, maar je moet haar zien liggen. Anne Meerbergen heeft haar gezien. Haar debuut staat als een huis.

    René Hooyberghs, De Auteur

  3. :

    In haar debuutbundel hangt Anne Meerbergen een wel erg confronterend beeld op van de relatie tussen moeder en kind. Alleen al de allerminst tot in de gangbare taal doorgedrongen term ‘aanmoederen’ houdt de suggestie in van een moeizaam verlopende zoektocht naar harmonie. (…)

    Aanmoederen is, mede door de onverwachte invalshoek, een bundel die weet aan te spreken.

    Jooris Van Hulle, Poëziekrant