Winkelmand bekijken “Gods Bedrog” is toegevoegd aan je winkelmand.

 15,00

Schadenfreude

Auteur: Hedwig Selles

Deze poëzie bevoelt het menselijke lichaam, graaft door de huid en vertoeft lang tussen de ingewanden, om dan, in galop, door te stoten naar een wijds, zonbeschenen landschap. (Annelies Verbeke) Vandaag maakt Hedwig Selles de overstap naar Uitgeverij P met haar nieuwste bundel Schadenfreude. In Schadenfreude maakt Hedwig Selles op een aangrijpende manier thema’s als onzekerheid en droefenis tastbaar. In een lichtjes vervreemdende, doch beklijvende stijl die tot de verbeelding spreekt, schrijft zij over de zoektocht naar een eigen identiteit, over twijfel, maar ook over hoop die altijd doorschemert. Daarbij legt zij de klemtoon op de vrouw. Deze dichtbundel is een rollercoaster van gevoelens die je zal raken.

 

Over de auteur

De Zwolse dichteres Hedwig Selles (1968) publiceerde eigenhandig haar eerste dichtbundel Jaarringen in 2002. Sindsdien kende zij groeiende successen. In 2008 verscheen haar tweede bundel Ijzerbijt bij De Windroos. Gedichten van haar hand werden gepubliceerd in onder andere Poëziekrant, Hollands Maandblad en Meander. Bovendien werd het gedicht “Cirkelvormige scène” gekozen voor publicatie in Meulenhoffs Dagkalender van de poëzie 2010. Bekende namen in de Nederlandse poëziewereld zoals Jan Siebelink en Annelies Verbeke schrijven vol lof over Selles’ poëzie: “Existentiële verwarring, macaber realisme, aangenaam cynisme, afgewisseld met feeërieke en toch natuurlijke impressies. Van dat alles samen gaat een wonderlijke suggestieve kracht uit. (Jan Siebelink)

Recensies

  1. :

    Selles is duidelijk preciezer geworden. Zij lijkt ook aan zelfvertrouwen gewonnen te hebben, want zij schrijft onbekommerd vanuit een eigen, hoogst individuele perceptie. Alsof zij zich vanuit een gevoel van onthechting volstrekt vrij voelt om over haar werkelijkheid te beschikken en zich daardoor met grote vanzelfsprekendheid kan loszingen van de ‘gewone’ alledaagse wereld, die zij meer dan eens laat desintegreren. De beheersing die zij daarbij toont is indrukwekkend. Hier is een dichteres aan het woord die leeft in haar taal en daarin volstrekt haar eigen gang gaat. Toch is het beslist niet zo, dat Selles zich buiten de realiteit plaatst. Zij heeft ook een maatschappelijk georiënteerde, zelfs geëngageerde kant […] Maar ook als zij lichtvoetig schrijft, zwemen de gedichten naar een ondefinieerbare zwaarte, alsof ze iets verborgen houden. […] Alsof ze zegt: Je leest me en ik laat me kennen. Maar je kent me niet.

    Joop Leibbrand, Meander

  2. :

    Dit zijn sterke regels, die beklijven. Selles blijft een dichteres om in de gaten te houden.

    Edwin Fagel in Awater

  3. :

    De aanpak van Selles is niet veranderd: de werkelijkheid, oneindig falend in het bevredigen van de verlangens van de dichter, gaat ze te lijf met de enige wapens die ze heeft: haar verbeelding en haar taal. (…) Het taalgevoel van Selles in domweg volmaakt.

    Bouke Vlierhuis in Meander

  4. :

    Was Jaarringen (2001) nog echt de poëzie van een beginner en tekenden zich in Ijzerbijt (2008) de heldere contouren af van dit dichterschap, in Schadenfreude lijkt de dichteres haar vorm, toon en thema gevonden te hebben: niets is wat het lijkt. Waarmee ze de lezer vervolgens alle kanten opstuurt, die dan niet meer weet hoe hij het heeft of waar hij terecht is gekomen. Maar gek genoeg is dat nooit erg. Er blijft altijd de hartverscheurende oprechtheid die ontroert, waardoor deze breekbare poëzie, hoe grillig en cryptisch ook geschreven, zonder meer overtuigt.

    Gerda van de Haar, Liter

  5. :

    De bundel Schadenfreude oogt licht, met zijn zevenendertig bladzijden, die door een maagdelijk witte kaft toegedekt worden. De inhoud van de gedichten is echter van een soort ondraaglijke lichtheid en dwingt de lezer tot herlezen en herinterpreteren. Schadenfreude is een labyrint van Minos, met de verschillende motieven als draden van Ariadne. ‘Want schrijven moet je toch/ je eigen dunne dwarsdoorsnee’, zo besluit Selles het gedicht ‘Mijn kleine oorlog’. Deze dunne dwarsdoorsnee is door de rijke symboliek en de gelaagdheid eerder de geelrode baboesjka uit ‘Overdracht’, en dat kan enkel toegejuicht worden.

    Lise Eelbode, Poëziekrant

SKU: 332 Categorie: Tags: ,